‘The Boys’ Finali, Antony Starr’ın Trumpian Supervillain’inin TV’deki En İyi Performans Olduğunu Kanıtladı

Kağıtta, Erkekler ve Halefiyet pek ortak yanı yok ama Homelander (Antony Starr) ve Kendall Roy’un (Jeremy Strong) damarlarında dolaşan baba sorunlarına biraz daha yakından bakın, benzerlikler görmeye başlayacaksınız. Her iki adam da babalarının sevgisini arzuluyor ve onları yapan medya holdinginin kontrolünü istiyor. Homelander’ın durumunda, doğumu, cephe aldığı güçlü organizasyonla doğrudan bağlantılıdır. Kendall’ın aksine, süper kahraman (ya da daha doğrusu süpervizör) şirketi kapma ve kendi patronu olma konusunda başarılıdır.

(Uyarı: Sezon 3 finali için spoiler var Erkekler.)

Homelander babasının kimliğini ortaya çıkarır. 3. Sezon final ve açıkça maço Asker Çocuk (Jensen Ackles) tarafından hemen reddedilir, sürprizin konusu ortaya çıkar. Sevgili babasının yetişkin oğluna verdiği yanıt, “Belki seni büyütseydim, seni daha iyi yapabilirdim ve ilgiye aç, zayıf, sümüklü bir amcık değil”. “Sen kahrolası bir hayal kırıklığısın,” diye özetliyor Soldier Boy soğukkanlılıkla. Logan Roy’un yanında oturabilirdi (Brian Cox) boktan ebeveynlik şöhret salonunda – aslında, Logan’ın bu duyguyu çocuklarından en az birine karşı dile getirdiğinden oldukça eminim.

Starr’ın Homelander’ın mükemmel manikürlü maskesindeki çatlakları gösterme yeteneği, Strong’un Kendall’ın duygusal roller coaster tasvirine rakip olduğu için Roy ailesinin kara koyunlarının denemelerine ve sıkıntılarına atıfta bulunuyorum. Her iki karakter de istediklerini elde etmeye alışkındır, ancak babalarının onayı imkansızdır ve ikisi de hırçın atalarından gözyaşlarını gizleyemez.

Strong, performansıyla birçok oyunculuk ödülü ve sınırsız övgü kazandı ve bunların hepsi hak edildi. Ama neden aynı saygı Starr’ın adına da gösterilmiyor? Strong’s’un üstlendiği kadar karmaşık olan bu rolde inanılmaz. Halefiyet. Aslında 3. Sezon finali yayınlandığına göre oldukça açık bir şekilde yılın en iyi TV performanslarından biri olduğunu söyleyebiliriz. Şimdi keşke herkes onu tanısa ve koroya katılsa.

etraftaki gevezelik Erkekler performans özelliklerinden ziyade kanlı uç noktalara odaklanma eğilimindedir. Ekran cesaretle ve diğer tüm vücut sıvılarıyla sırılsıklam olduğunda odaklanmak zordur. Yine de, yıldızlarla bezenmiş bir pankartla süslenmiş narsist psikopat, oyuncuların oynadıkları türler nedeniyle genellikle görmezden gelindiği bir trendi sürdürüyor.

uzun zamandır yendim Antony Starr için Emmy davul – ve belki o tanınmayı elde edebilirdi, ancak o zamana kadar sonraki yıl. (Erkekler bu yılki uygunluk penceresini kaçırdı.) Ve 3. Sezon, aktörün, karakterinin halkın hayranlığına olan patolojik ihtiyacı devam ederken yeni zirvelere ulaştığını gördü ve bir zamanlar geçirimsiz olan Vought Internation güç yapısı çözülmeye başladı. Gizli bir şekilde kurumsal bir tiran olmayan tüm Amerikan kahramanı, Süpermen ve Kaptan Amerika “ya kötü olsaydı?” karıştırıcı. Ağartılmış sarı saçları, mavi gözleri ve inci beyazı o kadar kör edici ki, ağzını açtığında veya güldüğünde, başlı başına bir silah gibi görünüyor.

Her sezon, Homelander, yolcularla dolu bir uçağın ölümlerine düşmesine izin vermekten, 100 yaşındaki artı Nazi, Stormfront (Aya Cash) ile kutsal olmayan cinsel birlikteliğe kadar giderek daha tehditkar hale geldi. Sonuncusu, ağır yaralanmaları onu yatalak bıraktıktan ve ona bir handjob verebilecek durumda kaldıktan sonra bu sezonun başlarında intihar ederek öldü. Homelander’ın annesinin kim olduğunu hala bilmesek de, bazıları spekülasyon ölü kız arkadaşının bu unvanı elinde tuttuğunu. ne kadar perişan olduğunu düşünürsek Erkekler Bu eski yaratıcı Eric Kripke’yi Sezon 4’ün bir bükümü olarak koymazdım.

Erkekler “Ne kadar grafik ve o kadar yüksek, daha iyi” misyon ifadesi ile çalışma eğilimindedir – ara sıra müzik arası-ama Homelander ne kadar kararsız olursa, Starr’ın performansı o kadar incelikli hale gelir. Aynada kendisiyle yaptığı açıklayıcı bir moral konuşması, Gollum/Smeagol (Andy Serkis) kitabından bir sayfa alır ve şunları gösterir: onun duygu yelpazesi ve ağlaması o kadar hareketli olmasa da, Lucille Ball oyunculuk okulundan gelen elastik bir yüz. “Beni sevmelerini istiyorum”, yanağından bir damla yaş düşerken yüksek sesle konuşmaya çalıştığı bir duygu. “Kötü” taraf, insanlığını kesmesi için ona yalvarır ve bundan daha fazlasının kaldığını hayal etmek zor.

Homelander şimdiden dünyaya “Ben daha iyiyim” diye bağırdı ve intihara meyilli genç bir kadına fikrini değiştirdikten sonra soğuk bir şekilde atlamasını söyledi. Homelander her zaman duygularını kontrol altında tutmak için mücadele etmişti, ancak dürtüselliği artık kalıcı yıpranmış sinir durumuna bir tepki. her sahne abilir kan banyosuyla biter ve cinayetten kurtulma yeteneği sezon finalinin doruk noktasında yeni zirvelere ulaşır. 5th Avenue’da birini vurabilecek ve sonuçlarına katlanamayacak adam o.

Ama bir kereliğine, Homelander adil bir fiziksel münakaşaya katlanmak zorunda ve Starr, Homelander’ın etkileyici hileler çantasına korku katıyor. Halkın içinde, alternatif sağ fanatiklere kur yapmaya devam ediyor ve iri gözlü manik bakışı ve rahatsız edici gülümsemesi, iyi işlerin arkasına saklanmak zorunda olduğu öngörülemez bir ruh halinden ziyade onur rozetleri. Bu zehri kustuğunda veya Starlight’ı (Erin Moriarty) popülerliğini artırmak için çıkıyormuş gibi yapmaya zorladığında köpekbalığına benzer özellikleri canlanıyor.

Starlight, Seven yardımcı kaptanına karşı bir sopa olarak sevgili statüsünü kullanır ve devasa sosyal medya platformunu bir kalkan olarak kullanarak Vought’un tutuşundan kurtulmayı başarır. Homelander, her şeyi kaybetmeden onu öldüremeyeceğini biliyor ama Homelander’ın süper kahraman babasının sırrını saklayan Black Noir (Nathan Mitchell) için aynı şey söylenemez. Bu kişiseldir ve göz yaşartan tereddüt, Homelander’ın “Kalbimi kırdın Fredo” versiyonudur. Onu bir tekneye göndermek yerine Black Noir’in göğsüne bir delik açar. Başka birinin kanıyla kaplıyken nadiren bir düzeyde pişmanlık veya hayal kırıklığı sergiler.

Starr’ın katmanlı performansı, sadece hoş gülümsemesini tehdit dolu birine çevirmekle ve oğlu Ryan (Cameron Crovetti) ile olan sahneleri, onun insanlık kaşıntısını kaşımakla ilgili değil.

Koşulsuz sevgi gösterisinin hiçbir hilesi yok ve samimiyet kapasitesine sahip olduğunu anlamak biraz zaman alıyor.

Homelander, bir gram empati gösterebilecek bir zayıflığı veya yeteneği olmasaydı, çok sıkıcı olurdu. Sevgili yaşlı babanın açık reddi, Homelander ateşine yakıt katıyor. Ackles, duygusal sicili yükseltirken galonlarca kan ve cesareti dengeleyen bir oyuncu kadrosuna mükemmel bir katkı. Yürümesi zor bir çizgi, ancak her iki oyuncu da süper güçleri ve laboratuvarda geliştirilmiş varoluşlarıyla büyütülmüş toksik özellikleri aktarıyor.

Dikkatini dağıtmak kolaydır patlayan penisler, yapay penis düelloları ve deniz canlılarıyla cinsel etkileşimler. Yine de, tutmaz çubuklarının altında dikenli yüzeyi, Erkekler aynı ‘üzgün çocuk sadece sevilmek istiyor’ enerjisine sahip Halefiyet. Şimdi Starr’ın, karakterinin zaten mahkemeye verdiği ve Homelander’a verdiği dikkati çekmesinin zamanı geldi. Bir Numaralı Çocuk bir Drama başlığında.