Korku Tüccarlığı ve Diğer Kötü Alımlar

FINTECH SNARK TANKINDAN GÖZLEMLER

Wall Street gazileri ve politikacıları, Silicon Valley Bank’ın neden çöktüğüne ve durumu düzeltmek için ne yapılması gerektiğine dair pek çok desteksiz ve en azından bir vakada saldırgan açıklamalar yaptılar.

Silikon Vadisi Bankası Çöküşüne Ne Sebep Oldu?

Wall Street Journal köşe yazarı Andy Kessler, bankanın -yönetim kurulunun neredeyse yarısının kadınlardan oluştuğunu ve “1 Siyahi, 1 LGBTQ+ ve 2 Gazi”ye sahip olduğunu belirten vekâlet beyanına atıfta bulunarak, “12 beyaz adamın sahip olacağını söylemiyorum. bu karmaşadan kaçındı, ancak şirketin dikkati çeşitlilik talepleri yüzünden dağılmış olabilir.”

Çeşitlilik talepleri dikkatinizi mi dağıtıyor? Anlamsız. Bu açıklama, DEI’ye yönelik ucuz bir atıştan başka bir şey değildi ve bu konuda oldukça saldırgandı. SVB’yi eleştirenler, bankanın kime bağışta bulunduğunu veya ödünç para verdiğini beğenmeyebilir, ancak bankanın DEI çabaları ile mevduat yönetimi politikaları arasında hiçbir bağlantı yoktur.

Kurtarma Paketini Kim Alır?

Başkan adayı Vivek Ramaswamy, WSJ OpEd başlıklı bir makale kaleme aldı. SVB Vergi Mükelleflerini Kurtarma Paketini Hak Etmiyor, SVB bir kurtarma paketi almadığı için kötü bir manşetti ve bu hiçbir zaman bir plan değildi. Kurtarma paketi, çoğu başlangıç ​​teknolojisi şirketi olan SVB mevduat sahipleri içindir.

Ramaswamy de bir kurtarma paketini hak etmediğini düşünüyor ve startup yöneticilerini finansal riskleri daha iyi yönetmeleri ve karşı taraflar arasında çeşitlendirme yapmaları konusunda uyardı.

Kendisi de eski bir teknoloji yöneticisi olan Cumhuriyetçi cumhurbaşkanı adayı, SVB’nin “riskli erken aşamadaki şirketlere seyreltmeyen girişim borcu sağlama konusunda uzmanlaştığı” için, startup kurucularının şirketlerinde daha fazla hisse sahibi olabildiklerini söyleyerek devam etti.

Ramaswamy’ye göre, “vergi mükellefleri asla bu öz sermayeye yukarı yönde katılmayacaktı, bu nedenle aşağı yönlü riskler gerçekleştiğinde faturayı ödemeleri istenmemeli.”

Ramaswamy’nin mantığıyla ilgili iki sorun var:

• Batmakta olan banka, Main Street ABD’de anne ve baba işletmelerine hizmet veren bir topluluk bankası olsaydı, Ramaswamy, Anne ve Baba’nın “finansal riskleri yönetmede ve karşı taraflar arasında çeşitlendirmede daha iyi olması gerektiğini” savunur muydu? Şüpheli. Öyleyse neden “girişim kurucuları” farklı bir standartta tutuluyor?
• Mükellefler, fayda sağlamadıkları veya katılmadıkları birçok şeyin faturasını öderler. Bu örneği tek tek ele almak zayıf bir argümandır.

Kurtarma paketinin bir başka yanlış yorumu, bir tweet’te FDIC’nin mevduat primlerini “çok zenginlerin mevduatlarını karşılamak” için kullandığını iddia eden Kentucky’nin 4. kongre bölgesinin ABD temsilcisi Temsilci Thomas Massie’den geldi.

Pek değil. Kabul edildi, SVB bazı “çok zengin” kişilerin mevduatlarını elinde tutuyordu, ancak bankanın müşteri tabanı, “çok zengin” sayılmayacak pek çok kişiyi istihdam eden başlangıç ​​teknolojisi şirketlerini içeriyordu. Bu mudileri, yani teknoloji girişimlerini korumak, onların maaş bordrosu yapmalarını, faturalarını ödemelerini ve işlerinde kalmalarını sağlar.

Bu gözden kaçırmayla karşı karşıya kalan Massie, “SVB’nin sigortasız endişe hesaplarının büyük ölçüde girişim sermayesi parası alan yeni kurulan şirketlere ait olduğu söylendi. Bu risk sermayesi fonlarının kurumsal yatırımcıları olduğu kadar, yasa gereği yatırım yapmaya hak kazanmak için zengin olması gereken bireysel yatırımcılar da var.”

Yine yanlış. Burada da iki sorun var:

• Bir şirketin fon kaynağının mevduat sigortası alma hakkı üzerinde hiçbir etkisi yoktur. Mevduat sigortası bir şirketin yatırımcısına fayda sağlamaz.
• SVB’nin müşterileri arasında, 401(k) planları ve yatırım fonları aracılığıyla dolaylı olarak hisse sahibi olabilecek, “çok zengin olmayanlar” da dahil olmak üzere, muhtemelen birçok türden insana ait olan halka açık teknoloji şirketleri yer alıyor. Kurtarma paketi öz sermaye yatırımlarını korumazken, bu şirketlerin sigortasız mevduatlarını teminat altına almak, ödeme güçlerini ve iş hayatında kalmalarını sağlamaya yardımcı olur – bu da “çok zengin” olanlardan çok daha fazla insanın çıkarlarını korur.

Sosyal Medya Krizi Beslemeye Nasıl Yardımcı Oldu?

ABD Temsilciler Meclisi Finansal Hizmetler Komitesi başkanı Kongre Üyesi Patrick McHenry, kargaşadan “Twitter’ın körüklediği ilk banka hücumu” olarak bahsetti.

Melek yatırımcı ve All-In Podcast adlı popüler bir podcast’in sunucularından biri olan Jason Calacanis, Twitter takipçilerini durumun “DEFCON1″de olduğu ve bir beyaz şövalye bulunamazsa SVB’yi terk etmeleri gerektiği konusunda uyardı. Başka bir tweet’te “Yarın başka kim silah, erzak ve benzin alacak?”

Hükümet devreye girip sigortasız ve FDIC sigortalı mevduatları durduracağını duyurduktan sonra, Calacanis “burada işinin bittiğini” duyurdu.

Calacanis yalnız değildi. Diğer tanınmış yatırımcılar da rol oynadı:

• Mangrove Capital’in CEO’su Mark Tluszcz tweet attı: “Şirketlerinize parayı çekmelerini tavsiye etmiyorsanız, yönetim kurulu üyesi veya hissedar olarak işinizi yapmıyorsunuz demektir.”
• 2008 mali krizine yol açan yüksek faizli ipotek çöküşü üzerine bahis yapmasıyla tanınan serbest fon yöneticisi Michael Burry, tweet attığında bazı endişelere neden olmuş olabilir, “Bugün Enron’umuzu bulmuş olmamız mümkün.”
• Yatırımcı Bill Ackman, federal düzenleyicilerin hızlı bir şekilde devreye girip tüm mevduatları garanti etmemesi durumunda diğer bankalara hücum edileceği konusunda uyardı.

Twitter’ın SVB Çöküşündeki Rolü Önemli ve Öngörülebilirdi

Sosyal medyanın SVB’nin çöküşüyle ​​ilgili kötü yorumları saymakla bitmez. Ama tahmin edilebilir.

QED Investors’ın Baş Yatırım Sorumlusu Frank Rotman’ın tweet attığı gibi, “Bir bankada işler ters gittiğinde, sosyal medyadaki her Tom, Dick ve Harry bankacılığı nasıl yeniden icat edeceklerini biliyor gibi görünüyor.”

Cornerstone Advisors tarafından yapılan bir araştırmaya göre, tipik bir orta ölçekli bankanın müşterilerinin %5’inden daha azı onu Twitter’da takip ediyor, bu da banka yönetiminin zor zamanlarda sosyal medya kanalını göz ardı etmesine yol açabilir.

Bu, banka yöneticilerinin göz ardı etmemesi gereken bir risk.