American Gladiators Belgeseli Epik Bir Köken Hikayesidir

Artık her popüler kültür fenomeni, nostaljik bir kurgusal olmayan belgesel sayesinde 15 dakikalık ek bir ün kazanıyor. Bu yüzden belki de birisinin dikkatini şu konuya çevirmesi kaçınılmazdı: Amerikan Gladyatörleri1989’dan 1996’ya kadar süren (ve 2008’de kısa bir süre yeniden canlandırılan) etkili TV dizisi ve yarışmacıları David’e karşı Goliath’a karşı çeşitli acımasız atletik mücadelelerde devlerle karşı karşıya getirdi. Neyse ki, bu birisi, 2019’larda olduğu gibi, yönetmen Benjamin Berman’dır. Muhteşem Johnathan Belgeseligeleneksel bir profil parçasını, başarı, sömürü, ihanet, kardeşlik ve sevilen bir rüyanın peşinden koşmanın getirebileceği yıkıcı savaş üzerine çok katmanlı ve dokunaklı bir incelemeye dönüştürüyor.

ESPN’nin ünlü “30’a 30” serisinin son bölümü olan iki bölümden oluşan amerikan gladyatörler belgeseli (30 Mayıs), Gladyatör olarak rol alan olağanüstü erkek ve kadınlardan birkaçıyla yapılan röportajlar yoluyla, gösterinin başlangıcı, stratosferik yüksekliklere yükselişi ve iptalinin ana hatlarını sunan, geçmişin basit bir yeniden ziyareti olarak başlar. İkizler (Michael Horton), Malibu (Deron McBee), Elektra (Salina Bartunek) ve Sabre (Lynn “Red” Williams), baba meselelerine, gangland öfkesine değinirken ünlülerin baş döndürücü deneyimlerini birinci şahıs olarak samimi bir şekilde anlatıyor. ve milyonların izleme keyfi için savaşırken zamanlarını renklendiren parti sertliği çılgınlığı. Onların renkli anekdotları, malzemeye mizahını ve hüznünü verir; ikincisi, kişisel trajedilerden, mesleki alevlenmelerden ve onları yaralanmış ve hırpalanmış bırakan sayısız yaralanmadan ve Thunder (William Smith) söz konusu olduğunda, kalıcı olarak sakat ve son derece pişman. .

ana cazibe Amerikan Gladyatörleri Belgeseliyine de, çobanlık yapan menajer Johnny Ferraro’dur. Amerikan Gladyatörleri Başa. Eski bir Elvis taklitçisi ve Pensilvanya, Erie’nin yerlisi olan Ferraro, “İlgi odağı olacak bir şey arıyordum” diye itiraf ediyor. ve “Kendi şeyimi inşa etmek istedim.” Yaptığı şey, süper kahraman iyilikseverlere dönüşen sağlam mavi yakalı Amerikalılar hakkında bir filmdi ve onu altı yıl boyunca sağır kulaklara kulak tıkadığı Hollywood’a götürdü. Ancak izledikten sonra Aman Tanrım! Seni şeytan ve büyük bir şans karşılığında kendi ruhunu Şeytan’a satma sözü verdi, anlayışlı bir yapımcıyla tanıştı. Amerikan Gladyatörleri konsept ve bunu bir TV şovu yapmak istedi. Ferraro için beklediği an gelmişti ve onu zevkle yakaladı.

Kameraların önünde oturan Ferraro, bir vizyoner, bir satıcı ve -Berman’la yaptığı telefon görüşmelerinden kesitlerle aktarıldığı üzere- belgeselin kendi senaryosunu takip etmesine kararlı olan kurnaz bir manipülatör olarak karşımıza çıkıyor. Bu, en çok, “Apache”nin ortak yaratıcısı olarak kabul edilen Dan Carr söz konusu olduğunda doğrudur. Amerikan Gladyatörleri ve yine de şovun oyuncularının çoğu için tam bir gizem olmaya devam ediyor. Ferraro ve gazeteci Pat Cuneo, Carr’ın iriyarı bir kavgacı, şampiyon bilek güreşçisi ve Erie’deki “Demir Fabrikası’nın kralı” sendikası olduğunu açıklıyor. Ayrıca Ferraro’nun fiili gece kulübü koruması ve yakın arkadaşı oldu ve bu fikri gerçekten bulan Carr’dı. Amerikan GladyatörleriBu, zorlu Ironworks piknik yarışmalarının bir sonucuydu ve ilk olarak 27 Mart 1982’de yerel bir spor salonunda halka açık bir şekilde sahnelendi.

Ferraro, Carr’ın neden katılmadığını tartışmayı reddediyor Amerikan Gladyatörleri Belgeseli yüzeyin altında çirkin bir sırrın gizlendiğini ima eder. Aynı şekilde, Ferraro’nun arkadaşının görünüşünü yasal olarak kontrol etmesi ve katılmasını yasaklaması nedeniyle Carr’ın yokluğunu açıklayan bir metin notu da var. Geleneksel özetleme pasajlarında sergilediği aynı kurnazlıkla (ne zaman olduğu gibi) Amerikan GladyatörleriBerman, Ferraro ve Carr’ın ilişkisinin, beyaz bir adamın çalıp kâr elde ettiği Amerikan kökenli hikâyenin bir mikro kozmosu olduğunu ima eder. bir Kızılderili’nin (entelektüel) mülkiyeti. Ancak aynı zamanda doktorunu bir polemik haline getirmekten de vazgeçer; nihayetinde ortaya çıktığı gibi, gerçek karmaşıktır ve şaşırtıcı şekillerde sürekli gelişmektedir.

Ferraro’nun açgözlülüğünü (pek çok eski Gladyatörün bu girişimde yer almamayı seçmesinin görünürdeki nedeni budur) ve arkadan bıçaklayan ihanetini ima ettikten sonra, Amerikan Gladyatörleri Belgeseli arka yarısını Carr’a olabildiğince yaklaşmaya çalışarak geçiriyor. Bunu yaparken, beklenmedik kıvrımlar ve komik ironi sunar – buna şu gerçeği de dahildir: Amerikan Gladyatörleri bir sendika tarafından doğdu ve daha sonra (1989’da ve 2008’de başarısız yeniden başlatmayla birlikte) yazar grevleriyle mücadele eden ağlar için kullanışlı programlama olarak kullanıldı. Berman baştan sona uzman bir hokkabaz gibi işliyor, öyle ki mini dizi eşit parçalarda sevgi dolu anılar, dolambaçlı araştırma, canlı karakter çalışması, tarihsel araştırma, resmi komedi (İngiliz anlatımıyla dolu) ve fiziksel ve psikolojik güç üzerine anlayışlı, melankolik meditasyon.

Yine de en çok, Amerikan Gladyatörleri Belgeseli Berman gülünç bir şekilde kendisini (ve mini diziyi) hikayenin bir parçası haline getiriyor, öyküsünü efsanevi terimlerle ifade eden kozmosun manzaralarını kesiyor, Carr’ın anılarının dramatik canlandırmalarını filme alıyor. Tuf Şansı, veya bazılarını ön plana çıkarmak Amerikan Gladyatörleri‘ benzersiz kişilikler. Örneğin sanat yönetmeni Steve Graziani tasarladığı tuhaf yarışmalar hakkında “Bunu kamera önünde pek istemiyorum ama o zamanlar benim içki günlerimdi” diye itiraf ediyor. Berman, pop kültürü 90’ların başındaki en parlak döneminde çok geniş bir alana yayılan gösterinin yaratılmasına katkıda bulunan birçok yönü ve figürü değil, aynı zamanda onu bir sansasyon haline getiren çılgın enerjiyi de yakalıyor.

Ferraro ve Carr’ın buluşu, steroidler, fitness çılgınlığı, profesyonel güreş, yetersiz TV güvenlik düzenlemesi ve sınır tanımayan daha büyük daha iyidir ahlakıyla damgasını vuran bir çağın yan ürünüydü. Sonuç olarak, Ferraro’nun bunun süregelen geçerliliğine olan inancı, eğer onun kararlılığının kesin bir örneğiyse, gerçekçilikten çok hüsnükuruntu olarak yankılanıyor. Sonra tekrardan, Amerikan Gladyatörleri Belgeseli‘nin uzlaşma ve gençleşmeyle ilgili kapanış notları, hiçbir şeyin – görünüşte yolunda giden gülünç bir yaratıcı fikir de dahil olmak üzere – hiçbir zaman gerçekten önemli olmadığını gösteriyor, özellikle de şu anda şiddetle devam eden başka bir yazar grevi varken ve yeninin çok olduğu modern bir akış evreninde. genellikle eskiye dayanır.